همه منتظرند و چشم به افق دوخته اند اشک در چشمانشان حلقه زده.
زمین و آسمان هم از این همه ظلم و ستیز به ستوه آمده اند.
دیگر امیدی به کسی نیست. کاری از دست کسی برنمی آید.
دست های نیاز رو به آسمان اوج گرفته اند آوای دلنشین "اللهم کن لولیک الفرج..." در فضا طنین انداز شده همه سراپا گوشند و برای شنیدن ندای آسمانی: "انا المهدی(عج)" لحظه شماری و بی تابی می کنند.
همه می دانند که می آیی و بهار را به زمین سرد و خزان زده هدیه میکنی همه از تو میگویند و آمدنت را انتظار میکشند و تو می خواهی باز هم دعا کنیم و صبر. صبر و صبر و صبر؟
اما مهدی جان به منتظرای بی قرارت بگو تا کی؟